متعارف یا آدرس‌پذیر؟ سوالی که هر مهندس باید بلد باشه جواب بده!
وقتی قراره سیستم اعلام حریق طراحی کنی، اولین دو راهی که جلوت باز میشه اینه:
متعارف (Conventional) یا آدرس‌پذیر (Addressable)؟
هر کدوم مزایا و معایب خودشونو دارن، ولی انتخاب درست یعنی هماهنگی با پروژه، بودجه و ضوابط.
این مقاله از نگاه کاربردی و مهندسی بررسی‌شون می‌کنه؛ نه تبلیغاتی.
۱. ساختار کلی
متعارف: زون‌بندی فیزیکی داره. دتکتورها و شستی‌ها به صورت گروهی به یک خط وصلن.
آدرس‌پذیر: هر تجهیز یک آدرس منحصر‌به‌فرد داره. پنل دقیقاً می‌دونه کدوم دتکتور فعال شده.
مقایسه سریع: | ویژگی | متعارف | آدرس‌پذیر | دقت تشخیص | کمتر | بسیار بالا | هزینه اولیه | پایین‌تر | بالاتر | کابل‌کشی | بیشتر | کمتر | عیب‌یابی | سخت‌تر | بسیار راحت‌تر |
۲. مناسب برای چه پروژه‌هایی؟
متعارف:
برای پروژه‌های کوچک مثل ساختمان‌های مسکونی ۳ تا ۵ طبقه، دفاتر کم‌جمعیت، مغازه‌ها
آدرس‌پذیر:
برای بیمارستان‌ها، مجتمع‌های تجاری، اداری، صنعتی، هتل‌ها و هر پروژه‌ای که دقت بالا یا گستردگی زیاد داره
نکته ساران: اگه پروژه‌ای نیاز به گسترش در آینده داره، حتماً آدرس‌پذیر بزن؛ چون انعطافش بالاست.
۳. کابل‌کشی
متعارف:
برای هر زون و هر نوع تجهیز (دتکتور، شستی، آژیر…) کابل جدا نیاز داری
آدرس‌پذیر:
کابل حلقه‌ای (Loop) استفاده میشه و همه تجهیزات روی یک حلقه نصب می‌شن
نتیجه: در پروژه‌های بزرگ، کاهش کابل‌کشی باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه میشه، حتی با وجود قیمت بالاتر تجهیزات
۴. عیب‌یابی سیستم
متعارف:
اگه یه خط مشکل داشته باشه، فقط می‌دونی «کدوم زون» مشکل داره، نه دقیقاً کدوم تجهیز
آدرس‌پذیر:
پنل دقیقاً میگه کدوم تجهیز خطا داده یا فعال شده. حتی می‌تونی گزارش دوره‌ای بگیری
۵. قیمت و نگهداری
متعارف:
قیمت تجهیزات و پنل پایین‌تره. برای پروژه‌های کم‌بودجه گزینه اقتصادیه
آدرس‌پذیر:
تجهیزات گرون‌ترن ولی نگهداری و عیب‌یابی‌ش راحت‌تره، مخصوصاً در بلندمدت
جمع‌بندی ساران
| پروژه کوچک، ساده، با بودجه محدود؟ متعارف
| پروژه بزرگ، حساس، با نیاز به دقت بالا؟ آدرس‌پذیر
