ساران

متعارف یا آدرس‌پذیر؟ مقایسه کاربردی برای انتخاب بهتر

متعارف یا آدرس‌پذیر؟ سوالی که هر مهندس باید بلد باشه جواب بده!

وقتی قراره سیستم اعلام حریق طراحی کنی، اولین دو راهی که جلوت باز میشه اینه:

متعارف (Conventional) یا آدرس‌پذیر (Addressable)؟

هر کدوم مزایا و معایب خودشونو دارن، ولی انتخاب درست یعنی هماهنگی با پروژه، بودجه و ضوابط.

این مقاله از نگاه کاربردی و مهندسی بررسی‌شون می‌کنه؛ نه تبلیغاتی.

۱. ساختار کلی

متعارف: زون‌بندی فیزیکی داره. دتکتورها و شستی‌ها به صورت گروهی به یک خط وصلن.

آدرس‌پذیر: هر تجهیز یک آدرس منحصر‌به‌فرد داره. پنل دقیقاً می‌دونه کدوم دتکتور فعال شده.

مقایسه سریع: | ویژگی | متعارف | آدرس‌پذیر | دقت تشخیص | کم‌تر | بسیار بالا |  هزینه اولیه | پایین‌تر | بالا‌تر |  کابل‌کشی | بیشتر | کمتر |  عیب‌یابی | سخت‌تر | بسیار راحت‌تر |

۲. مناسب برای چه پروژه‌هایی؟

متعارف:

برای پروژه‌های کوچک مثل ساختمان‌های مسکونی ۳ تا ۵ طبقه، دفاتر کم‌جمعیت، مغازه‌ها

آدرس‌پذیر:

برای بیمارستان‌ها، مجتمع‌های تجاری، اداری، صنعتی، هتل‌ها و هر پروژه‌ای که دقت بالا یا گستردگی زیاد داره

نکته ساران: اگه پروژه‌ای نیاز به گسترش در آینده داره، حتماً آدرس‌پذیر بزن؛ چون انعطافش بالاست.

۳. کابل‌کشی

متعارف:

برای هر زون و هر نوع تجهیز (دتکتور، شستی، آژیر…) کابل جدا نیاز داری

آدرس‌پذیر:

کابل حلقه‌ای (Loop) استفاده میشه و همه تجهیزات روی یک حلقه نصب می‌شن

نتیجه: در پروژه‌های بزرگ، کاهش کابل‌کشی باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه میشه، حتی با وجود قیمت بالاتر تجهیزات

۴. عیب‌یابی سیستم

متعارف:

اگه یه خط مشکل داشته باشه، فقط می‌دونی «کدوم زون» مشکل داره، نه دقیقاً کدوم تجهیز

آدرس‌پذیر:

پنل دقیقاً میگه کدوم تجهیز خطا داده یا فعال شده. حتی می‌تونی گزارش دوره‌ای بگیری

۵. قیمت و نگهداری

متعارف:

قیمت تجهیزات و پنل پایین‌تره. برای پروژه‌های کم‌بودجه گزینه اقتصادیه

آدرس‌پذیر:

تجهیزات گرون‌ترن ولی نگهداری و عیب‌یابی‌ش راحت‌تره، مخصوصاً در بلندمدت

جمع‌بندی ساران

| پروژه‌ کوچک، ساده، با بودجه محدود؟ متعارف

| پروژه‌ بزرگ، حساس، با نیاز به دقت بالا؟ آدرس‌پذیر

پیمایش به بالا